ผู้คนและ ความสำเร็จ

“เป็นนักศึกษารุ่นที่ 4 ที่ถือว่ายังเป็นหนี่งในรุ่นบุกเบิกอยู่ ตึกเรียนยังมีแค่ 1 ตึก จำนวนนักศึกษาแรกเข้าต่อสาขาอยู่ที่ 50 -75 คน (และน้อยลงตามปีที่สูงขึ้น) จนสามารถแบ่งกลุ่มเรียนตามสาขาในแต่ละวิชาได้ แต่ข้อดีก็คือทำให้นักศึกษาได้รับการดูแลจากอาจารย์ได้อย่างทั่วถึงสามารถแก้จุดที่มีปัญหาของนักศึกษาแต่ละคนได้ ถ้าจะถามว่า รู้จักวิทยาลัยดุสิตธานีได้อย่างไร คำตอบคือจากพี่สาวที่เข้าเรียนที่นี่เป็นรุ่นที่ 1 ในระหว่างนั้นก็ได้มาที่วิทยาลัยอยู่เป็นประจำได้เจออาจารย์หลาย ๆ ท่าน เช่น อาจารย์พชร (อาจารย์เจริญชัย หรือ อาจารย์ป๋า ของรุ่นแรกๆ) และ อาจารย์ฤดีพันธ์ จากที่ได้เห็นการเรียนการสอนของพี่สาวทำให้ตัดสินสอบเข้าที่นี่
ในสมัยนั้นวิทยาลัยดุสิตธานียังไม่เป็นที่รู้จัก เรียกว่านอกจากจะบอกว่าเรียนที่ไหนแล้วยังต้องอธิบายต่อด้วยว่าสาขาที่เรียนคืออะไร ต่างจากคหกรรมอย่างไร การเรียนการสอนที่ถ้าไม่ผ่านวิชาพื้นฐานก็อย่าหวังว่าจะได้ข้ามไปวิชาครัว สำหรับสาขาครัวในสมัยนั้นกว่าจะได้เริ่มทำอาหารต้องผ่าน Basicต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการหั่นผัก การทำน้ำสต๊อก อาหารจานไข่ จานมัน ต้องเรียน ต้องฝึก จนอาจารย์ให้ผ่านแล้วถึงจะเริ่มเรียนเมนูต่าง ๆ แต่ด้วยการเรียนการสอนที่เข้มข้นทำให้เวลาที่ฝึกงานในโรงแรมนั้น ถ้าบอกพี่ๆในครัวว่ามาจากวิทยาลัยดุสิตธานี จะได้รับการต้อนรับจากพี่เป็นอย่างมาก มีโอกาสได้รับผิดชอบงานหลายๆส่วนที่ปกติเด็กฝึกงานจะอยู่ได้ต้องมีพี่เลี้ยงประกบคู่ด้วย และทุกวันนี้ก็ยังคงได้ใช้ความรู้ต่าง ๆ ที่ เรียนมากับงานที่ทำอยู่
ผ่านไป 17 ปี วิทยาลัยดุสิตธานีเติบโตมากขึ้น มีตึกที่ 2 มีห้องเรียนปฏิบัติครัวมากขึ้น จำนวนนักศึกษาที่จากหลักร้อยกลายเป็นหลักพัน และที่สำคัญคือเป็นที่รู้จักในวงการการศึกษา (ไม่ต้องอธิบายแล้ว) และน้องได้ออกมาแสดงความสามารถในสนามแข่งที่จบด้วยการได้เห็นน้อง ๆ ผลัดกันเดินขึ้นเวทีไปรับเหรียญรางวัลในแต่ละสนาม แต่สิ่งที่เหมือนเดิมคืออาจารย์ที่พร้อมจะเป็นที่ปรึกษาให้ความรู้และคำแนะนำต่าง ๆ แก่ลูกศิษย์เสมอ”